Η 4η Σταυροφορία και η άλωση από τους Φράγκους. Ο ρόλος της Βενετίας.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ Δ΄ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΙΑ

Η ΠΑΡΕΚΚΛΙΣΗ ΤΗΣ Δ΄ΣΤΑΥΡΟΦΟΡIAΣ

Η ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ  ΦΡΑΓΚΟΥΣ 

ΕΠΙΛΟΓΟΣ – ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ 

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ 

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

   Η σχέση της Βενετίας με το Βυζάντιο θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν μια σχέση «αγάπης και μίσους» μεταξύ των δύο, αφού για πολλούς αιώνες στο παρελθόν η Βενετία είχε υπάρξει βυζαντινή κτήση και επαρχία, αλλά και πολύτιμος σύμμαχος των Βυζαντινών, όπως την άνοιξη του 1084 εναντίον των Νορμανδών, όπου οι Βενετοί υπέστησαν μεγάλες απώλειες στην προσπάθεια τους να απωθήσουν τον κοινό εχθρό.  Τα γεγονότα όμως του 1171 επί αυτοκρατορίας Μανουήλ και οι καταστροφές που υπέστησαν οι Βενετοί κάτοικοι της Κωνσταντινούπολης, είχαν επιφέρει ένα ανεπανόρθωτο πλήγμα στις σχέσεις των δύο κρατών. [1]

   Ο Ισαάκιος Β΄ Άγγελος, προσπάθησε να μεταστρέψει κάπως το αρνητικό κλίμα και να αμβλύνει την αμοιβαία αντιπάθεια και εχθρικότητα Ελλήνων και Λατίνων, επαναφέροντας τα εμπορικά προνόμια των Βενετών και τις εκτάσεις τους στην Πόλη και συμφωνώντας παράλληλα για την καταβολή αποζημιώσεων με τρία χρυσόβουλα που υπογράφηκαν από τον ίδιο το Φεβρουάριο του 1187.[2]  Η συνθήκη αυτή αναδιατυπώθηκε αργότερα με νέο χρυσόβουλο από τον αυτοκράτορα Αλέξιο Γ΄ προς τον νέο δόγη της Βενετίας Ερρίκο Δάνδολο το Σεπτέμβριο του 1198. Μάλιστα για την καινούρια αυτή συνθήκη συντάχθηκε ένας λεπτομερής κατάλογος, ο οποίος περιελάμβανε όλες τις σημαντικές πόλεις της εποχής καθώς και τα λιμάνια, τα νησιά και γενικότερα κάθε επαρχία και κτήση της αυτοκρατορίας από το Δυρράχιο μέχρι την Ανατολή, με εξαίρεση τις επαρχίες της μαύρης θάλασσας. Αυτός ο γεωγραφικός χάρτης θα χρησίμευε έξι χρόνια αργότερα στους Βενετούς και τους αρχηγούς της 4^ης σταυροφορίας για την διανομή των εδαφών της αυτοκρατορίας[3].

   Το χρυσόβουλο αυτό ήταν και το τελευταίο του είδους του. Τον Ιανουάριο του ίδιου έτους εξελέγη πάπας ο Ιννοκέντιος Γ΄, ο οποίος έθεσε ως προτεραιότητα του να οργανώσει μια νέα σταυροφορία για να επιτύχει ότι δεν επέτυχε ο Γερμανός αυτοκράτορας Φρειδερίκος Μπαρμπαρόσα στην Γ΄ σταυροφορία, δηλαδή την απελευθέρωση της Ιερουσαλήμ.[4]

   Στην εργασία που ακολουθεί, θα μας απασχολήσει ο ρόλος της Βενετίας στον σχεδιασμό και στην οργάνωση της Δ΄ σταυροφορίας καθώς και στην διανομή των εδαφών της βυζαντινής αυτοκρατορίας ως επακόλουθο της κατάκτησης της από τους Φράγκους.